Czy można kochać dwie osoby jednocześnie? Czy serce można podzielić na pół i oddać je dwóm, zupełnie różnym mężczyznom? Jak być z jednym, aby nie zranić drugiego?

Stella oddycha muzyką. Żyje dla muzyki. Muzyka pomaga jej wyrazić swoje emocje, przemyśleć wiele spraw, uwolnić się od kłopotów. To także jej pomysł na przyszłość. Dziewczyna chce być dziennikarką i pisać o młodych zespołach, pomagać im się wybić. Na razie jedynie o tym marzy, leżąc na kanapie w mieszkaniu siostry, gdzie spędza z nią czas, jej ukochanym, a także jej przyjacielem, Reidem. Wie, że musi znaleźć pracę i mieszkanie, bo nie może wiecznie żyć życiem starszej siostry. 

Jest ciekawska, zadaje mnóstwo pytań, nigdy nie ustępuje, jest uparta i odważna. Jej zachowanie niezwykle działa na nerwy Reidowi. Od początku się nie polubili. Mimo to Stella, jak to ona, atakuje go swoimi wścibskimi pytaniami i dzień po dniu odkrywa jego prawdziwą twarz. Poznaje jego historię, której wcale nie chciał jej opowiedzieć, bo nie ma tam happy endu. Jedyną dobrą rzeczą w jego życiu jest muzyka, a i z niej niedługo będzie musiał zrezygnować. Reid zdecydowanie nie jest dobrym towarzystwem dla Stelli, o czym wielokrotnie uprzedza ją siostra.

Podczas poszukiwań pracy, Stella trafia do redakcji lokalnej gazety. Jest bezceremonialna, wie, że nie ma nic do stracenia, walczy z całych sił o tę posadę. Musi oczarować szefa, ale ten nie chce dać jej nawet pięciu minut na rozmowę. Stella stoi przed dużym wyzwaniem, jednak to jej nie przeraża. Nate daje jej kilka miesięcy, aby przygotowała materiały, które sprawią, że będzie chciał ją zatrudnić. Przyciąganie między nimi jest niezaprzeczalne, ale przecież praca jest dla Stelli ważniejsza, dlatego obiecuje sobie pozostać z Nate'm w relacjach zawodowych.

Miłość nie umierała, nawet gdy przestawałeś ją karmić. Tęsknota za kimś, z kim dzieliło się serce, ciało i życie, nie miała daty ważności.

Nie bójcie się, nie będzie to książka z typowym trójkątem w roli głównej. W "Drive" czeka Was emocjonalna huśtawka albo nawet rollercoaster. Jakby tego nie nazwać, uwierzcie mi, że czyta się historię Stelli z wypiekami na policzkach.

Główną bohaterkę od razu polubiłam, w końcu jest częściowo moją koleżanką po fachu. ;) Uwielbiam jej niewyparzony język i buntowniczy charakter. Nikomu nie pozwalała się zbyć, nie poddawała się, chociaż życie lubiło dawać w jej kość. Sama nie miała wiele, ale robiła wszystko, aby pomóc Reidowi w taki sposób, by tego nie zauważył. Nie przyjąłby pomocy, mimo że jej potrzebował.

Niezwykle ważną częścią tej powieści jest muzyka. Autorka zadbała o to, byśmy poczuli klimat kameralnych występów młodych zespołów z ogromnym potencjałem. Zakurzony klub, mnóstwo alkoholu, a na scenie zespół, który już dawno powinien dostać swoją szansę, by usłyszał o nim świat. Do "Drive" została stworzona ścieżka dźwiękowa, co według mnie jest zawsze dobrym pomysłem. Pozwala to jeszcze lepiej wczuć się w opisywaną historię, jeszcze lepiej zrozumieć to, co autor chce nam przekazać.

Zakończenie niestety mnie nie zaskoczyło — z góry wiedziałam, jak skończy się ta książka, ale mogłam odgadnąć, w jaki sposób do tego dojdzie. Więcej wad nie znalazłam!

"Drive" to naprawdę przyjemna książka o miłości, pasji, muzyce i szansach, które los nie zawsze chce nam dawać. Opowiada o wyzwaniach dorosłego świata, z którymi muszą podołać młodzi ludzie, dopiero wkraczający w ten trudny czas.

Ode mnie cztery kostki czekolady, naprawdę dobrze bawiłam się podczas lektury "Drive".
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Filia.

Twórczość Doroty Gąsiorowskiej poznałam przy lekturze "Karminowego serca", które ujęło mnie swoim ciepłem i odrobiną magii. Zachwycałam się wtedy przy kubku gorącej czekolady, barwnymi opisami autorki, dzięki nim wyobrażałam sobie wszystko bardzo szczegółowo. Chciałam ponownie zanurzyć się w świecie wykreowanym przez Dorotę Gąsiorowską. Sprawdzić, czy znowu nie zawiedzie, czy znowu będę oczarowana jej stylem. To dlatego sięgnęłam po "Szept syberyjskiego wiatru".

Nie wiem, kiedy to minęło, ale dziś obchodzę już dwudzieste pierwsze urodziny. Z tej okazji postanowiłam podzielić się z Wami listą moich ulubionych książek.

Siadając do pisania tego posta, zastanawiam się, czy w ogóle uda mi się znaleźć tak wiele powieści, które mnie zachwyciły. Szybko jednak okazało się, że jest mnóstwo książek, które chciałabym dodać do listy, dlatego postanowiłam serie potraktować jako jeden tytuł. Mimo to wciąż miałam za dużo ulubieńców. Musiałam podjąć radykalne kroki i usunąć z rankingu wszystko od Colleen Hoover. Dlaczego? Dobrze wiecie, że jestem zakochana w jej twórczości. Ta autorka zdominowała tę listę! "Confess", "November 9", "Maybe someday", "Ugly love", "It ends with us" czytałam wielokrotnie i z pewnością jeszcze nie raz do nich wrócę. "Wszystkie nasze obietnice" również autorstwa Hoover czytałam co prawda tylko raz, ale to dlatego, że premiera była niedawno. Ten tytuł złamał mi serce, ale Colleen na nowo je poskładała, za co jestem jej ogromnie wdzięczna.

Nie chciałam robić z tego listy moich ulubionych książek Hoover, dlatego je wszystkie usunęłam, dlatego proszę, miejcie na uwadze, że o wiele więcej tytułów uwielbiam, ten ranking jest mocno ograniczony. Na setne urodziny będzie mi łatwiej zmieścić się w limicie. ;)

Niektóre tytuły z pewnością będziecie znać. Część z nich recenzowałam, ale są tu też takie perełki, o których nie miałam okazji Wam jeszcze mówić. Od razu uprzedzam — lista nie jest po kolei. Numer jeden nie jest moim "numerem jeden", dlatego że nie jestem w stanie wybrać swojej ulubionej książki. Wszystkie poniższe tytuły poruszyły mnie i sprawiły, że nie mogę przestać o nich myśleć. Do tych powieści wracam z przyjemnością.

Na liście jest tylko jeden thriller... Na pierwszy rzut oka widać, że jestem romansoholiczką. Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie! Ostatnio na Instagramie dyskutowaliśmy o tym, że bardzo często oceniamy kogoś, po czytanych przez nich książkach, a to duży błąd. Apeluję do Was — czytajmy to, co chcemy i ignorujmy głupie komentarze. Wstydzić powinni się ci, którzy w ogóle nie czytają!

Dość gadania, startujemy z listą.



1. "Kochając Pana Danielsa"
literatura obyczajowa i romans

Tej książki nie recenzowałam, nawet nie miałam okazji opowiedzieć Wam o niej. Wyszłam jednak z założenia, że skoro jest to dzieło autorstwa Brittainy C. Cherry, to z pewnością ją znacie. Brittainy jest uzdolnioną pisarką, a każda z jej powieści cieszy się ogromną popularnością, uwierzcie mi, że nie jest tak bez powodu.
"Kochając Pana Danielsa" czytałam jakieś trzy razy, ale za każdym razem nie mogę powstrzymać łez.
Jest to historia o zakazanej miłości, owszem, brzmi schematycznie. I to bardzo! Autorka jednak napisała to w taki sposób, że serce pęka czytelnikowi na pół. Nie ma mowy, abyście byli zawiedzeni tą powieścią. To rollercoaster emocji, przysięgam i oczywiście polecam wszystkim fankom romansów.
Na tej liście znajdzie się jeszcze jedna książka od Cherry. :)



2. "Wredne igraszki"
literatura obyczajowa i romans

Jejku, ile ja się uśmiałam na tej książce! Uwielbiam ją, przysięgam! To chyba jedna z dwóch powieści, które przeczytałam drugi raz od razu po pierwszym przeczytaniu. Tak. Jak skończyłam czytać pierwszy raz, zaczęłam od nowa, tak bardzo poruszyła mnie historia Lucy i Joshui. Mamy tutaj do czynienia z ciętym językiem głównych bohaterów, którzy siebie dosłownie nienawidzą. Każdego dnia sobie dogryzają, a czytelnik na zmianę śmieje się i czyta z wypiekami na twarzy, bo pożądanie wylewa się z tej książki. "Wredne igraszki" to romans oparty na schemacie "hate-love", czyli od nienawiści do miłości, ale poza tym, w tej powieści nie znajdziecie żadnych innych utartych schematów.



3. "Po złej stronie lustra"
fantastyka, fantasy, science fiction
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.

To zdecydowanie moja ulubiona książka polskiej autorki ukrywającej się pod pseudonimem K.C. Hiddenstorm.





4. "Pod skórą"
literatura obyczajowa i romans
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.





5. "Woda, która niesie ciszę"
literatura obyczajowa i romans

Tak jak wspomniałam już wcześniej — na mojej liście ulubionych książek znalazła się kolejna powieść od Brittainy C. Cherry. "Woda, która niesie ciszę" jest co prawda tomem trzecim cyklu "Żywioły", ale można czytać je oddzielnie, ponieważ nie opowiadają tej samej historii. Czytałam całą serię, jednak to część trzecia zawładnęła moim sercem.
"Woda, która niesie ciszę" opowiada historię Maggie, która mając 10 lat straciła głos. Najbliższą osobą w jej życiu jest Brooks, który obwinia się o tragedię Maggie. Przez lata ta dwójka jest nierozłączna. Przyjaźń przeobraża się w miłość, niestety los ma dla dwójki przyjaciół inny plan.
To piękna, poruszająca, ale i druzgocąca opowieść o uczuciach, które mogą przetrwać wszystko i o ludziach, który zniosą naprawdę wiele dla drugiego człowieka. Cherry ponownie udowadnia, że nie bez powodu jest znaną na całym świecie autorką bestsellerowych książek.



6. "Za zamkniętymi drzwiami"
thriller, sensacja, kryminał

Kto nie słyszał o tej książce ręka w górę! Nie wierzę, że jest tu ktoś, komu nie jest znana twórczość B.A. Paris. Jej książki rozchodzą się jak świeże bułeczki, czytałam wszystkie, ale żadna nie może przebić "Za zamkniętymi drzwiami". To thriller, który nie da Wam o sobie zapomnieć. Ta książka wbiła mnie w fotel. Ale jestem pewna, że dobrze znacie ten tytuł, dlatego nie widzę sensu rozwodzić się nad fabułą. W skrócie — perfekcyjne małżeństwo Jacka i Grace wcale nie jest takie perfekcyjne. Są nierozłączni. Grace nie może nigdzie wyjść bez swojego męża. Tak właściwie, to nigdzie nie może wyjść. Nie ma nawet własnego telefonu. Jej "ukochany" całkowicie kontroluje jej życie. Dlaczego Grace na to pozwala? Dlaczego od niego po prostu nie odejdzie? Jak do tego w ogóle doszło? Dlaczego nikt nie widzi krat w oknach ich sypialni?
A do wszystkich tych, którzy jakimś cudem uchowali się, nie znając tej książki, radzę jak najszybciej nadrobić zaległości. Nie pożałujecie. Nie jestem jakąś wielką fanką thrillerów, ale "Za zamkniętymi drzwiami" to fenomen.



7. "Julia"
literatura współczesna
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.

Zatem zmarłam, jak było mi przeznaczone, gdy skończyły się moje kwestie. Znowu wpadłam w otchłań stworzenia.

Na tę książkę trafiłam zupełnie przypadkiem, ale jak się cieszę, że udało mi się znaleźć taką perełkę! To zdecydowanie niedoceniany tytuł. Starałam się, jak mogłam wypromować "Julię", bo zdecydowanie na to zasługuję, ale to wciąż za mało.
"Julia" to współczesna historia Romea i Julii. Tytułowa bohaterka odkrywa, że pochodzi w prostej linii od szekspirowskiej Julii. Choć nie do końca szekspirowskiej. Wydarzenia opisywane przez Szekspira miały miejsce, lecz nie w Weronie, a w Sienie.
Wydarzenia rozgrywane w teraźniejszości są przemieszane z historią, która wydarzyła się w XIV wieku. Anne Fortier opisała tak barwnie Sienę, zarówno tę średniowieczną, jak i współczesną, że na zawołanie mogę przywołać obraz tego miasta. A ten klimat! Naprawdę, całą sobą przeżywałam tę akcję, wczułam się niesamowicie.
Ta książka to prawdziwa gratka dla fanów "Romea i Julii", ale i możliwość odświeżenia tej historii i poznania jej z zupełnie innej strony. Co ciekawe, autorka przyznaje, że długo pracowała nad tą książką, część wydarzeń jest fikcyjna, ale nie wszystkie. Najwcześniejsza wersja "Romea i Julii" naprawdę wydarzyła się w Sienie. Wiedzieliście o tym?



8. "180 sekund"
literatura obyczajowa i romans

A oto kolejna książka, o której nie miałam okazji Wam opowiedzieć, choć przypuszczam, że części z Was jest ona znana. Może to typowa powieść young adult, ale mnie urzekła.
Alisson bierze udział w eksperymencie. Przez 180 sekund ma patrzeć na osobę przed sobą. Nic więcej. Całe to wydarzenie jest nagrywane, a także obserwowane przez ciekawskich gapiów. W trakcie tego doświadczenia dzieje coś niezwykłego. Zaczyna pojawiać się chemia między nią a chłopakiem, w którego oczy wpatrywać się ma przez 3 minuty. Czy to możliwe, aby miłość od pierwszego wejrzenia istniała?
Sam pomysł na książkę sprawił, że jestem kupiona. Nie spotkałam się dotychczas z czymś takim, a jak wiecie, cenię sobie oryginalność. 



9. "Trust again"
literatura młodzieżowa

Pokochałam tę parę już w pierwszym tomie zatytułowanym "Begin again", gdzie byli jedynie postaciami drugoplanowymi. Uwielbiałam zaczepki Spencera i zarumienione policzki Dawn.
Dawn kochała tylko raz, ale przez sześć lat. Przez ostatni rok próbowała zapomnieć, a przynajmniej ułożyć sobie życie na nowo, bez niego. Tego, który złamał jej serce, zdradzając przez wiele miesięcy. Teraz trzyma się z dala od mężczyzn, bo wie, że prędzej czy później, zadadzą jej ból. A ona nie chce znowu cierpieć. Wszystko w porządku, gdyby nie Spencer - uparty, wyrwały, nieziemsko przystojny i nieustannie zapraszający Dawn na randkę. Jednak ona stale mu odmawia, choć wymaga to od niej mnóstwa silnej woli.
Spencer jest chłopakiem marzeń, ale jednocześnie należy do jej paczki przyjaciół, więc nie może zaryzykować zepsucia tej relacji jedną wspólnie spędzoną nocą. Dlatego Dawn skupia się na bohaterach swoich opowiadań mocno erotycznych i próbuje nie wyobrażać sobie Spencera w intymnych sytuacjach. Oczywiście nieudolnie.
Przerażona, że znowu ktoś złamie jej serce, Dawn cierpi. Nawet najbliższe jej osoby nie wiedzą, jak bardzo przeżyła to rozstanie. Zamyka się, odrzuca możliwość szczęśliwego związku. Jak długo będzie tak żyć? Czy można nazwać to w ogóle życiem? Czy będzie w stanie zaufać na nowo?
W tej serii lubię to, że postacie żeńskie są takie jak my — młode kobiety. Zakochane w świeczkach zapachowych, kolorowych lampkach, ozdobnych ramkach. Te dziewczyny słuchają muzyki takiej jak ja, tak jak ja cieszą się życiem. A ponadto Dawn pisze opowiadania erotyczne! No kocham tę dziewczynę!
Pierwszy tom był świetny, jednak tak jak wspomniałam na początku — to Dawn i Spencer mnie zaintrygowali, dlatego druga część przebija pierwszą na głowę.



10. "Wszystkie twoje marzenia"
literatura obyczajowa i romans
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.

Kiedy Maja i Kamil poznają się zupełnie przypadkowo, od razu ich coś do siebie ciągnie. Nie nazwę tego miłością od pierwszego wejrzenia, ale "chemią" jak najbardziej. Właśnie dlatego Kamil postanowił bliżej poznać dziewczynę, która go tak zafascynowała. A ona? Cóż, stawia pewne ultimatum już na początku ich znajomości — tylko przyjaźń i nic więcej. Kamil nie mógł wiedzieć, w co się pakuje i co to dla niego oznacza...
Mimo że przyciąganie między tą dwójką jest niezaprzeczalne, to Majka nie chce się angażować, a Kamila doprowadza to do szewskiej pasji, ale nie ma wyboru. Przyjaźń albo nic.
W końcu Majka nie wytrzymuje napięcia między nimi. Proponuje mu układ — friends with benefits, czyli przyjaciele z korzyściami. Czy to jest dobre rozwiązanie? Dlaczego Majka tak bardzo boi się związków? Czy ta sytuacja nie zniszczy ich przyjaźni?
Opowieść o przyjaźni, miłości i obawie, która jest zawsze w pakiecie z tymi uczuciami.
Książka jest długa, ale to rodzaj tej książki, która mogłaby mieć tysiąc stron, a mnie i tak byłoby mało. Historia Majki i Kamila wciąga, jest to temat, po który chętnie sięgną osoby w moim wieku. Nie sposób nie polubić bohaterów. Nie ma żadnych zgrzytów, fabuła nie nudzi ani przez chwilę, wręcz trudno oderwać się od lektury. Bardzo podobał mi się fakt, że akcja ma miejsce w Warszawie, a raz wspomniana jest nawet moja miejscowość!



11. "I have no secrets"
literatura młodzieżowa
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.

To młodzieżówka połączona z thrillerem. Czytałam ją po angielsku, ponieważ w Polsce nie jest wydana i nie mam żadnej informacji, aby było to planowane.
"I have no secrets" opowiada o czternastoletniej Jemmie, która jest niepełnosprawna. Porusza się na wózku inwalidzkim, jednak nie ma władzy nad władnym ciałem, nie mówi. Otoczona miłością prowadzi szczęśliwe życie. Jednak pewnego dnia chłopak przyjaciółki Jemmy, wyznaje Jemmie, że zamordował nastolatka z sąsiedztwa. Dziewczynka nie ma, jak poinformować świat, że wie, kto jest zabójcą. Boli ją fakt, że tak perfidna osoba stale spędza czas z jej najbliższymi, a ona nie może nic z tym zrobić.
Jak złapać zabójcę, kiedy nie możesz się poruszać i porozumiewać?
Ta historia mnie przerażała. To straszne czytać o niemocy, o tym, że nie możesz nic powiedzieć, chociaż w środku chcesz krzyczeć ze strachu. Niewyobrażalna sytuacja. Warto przeczytać, aby uświadomić sobie, jak skomplikowane jest życie osób niepełnosprawnych.



12. "Pierwszy raz"
literatura obyczajowa i romans
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.

Lena była zimna i nieprzystępna. Już nie potrafiła być inna i nie miała siły na szukanie samej siebie w tej zmarzlinie, jaką stało się jej serce. Strach przed tym, że ktoś mógłby ją zranić, był nie do przezwyciężenia (...)

Kuba wraca do rodzinnego miasteczka. Podczas spotkania z dawnymi kumplami, zauważa dziewczynę, którą lata temu obdarzył uczuciem, a ono do tej pory nie wygasło. 
Lena nie zgrywa niedostępnej. Ona po prostu jest poza Kuby zasięgiem. I to nie tylko za sprawą faktu, że jest ona siostrą najlepszego przyjaciela Kuby. Dziewczyna nigdy nie wydała się nawet odrobinę zainteresowana, a on musiał to zaakceptować, co było trudniejsze, gdy dziewczyna przebywała tak blisko niego.
Lena trzyma się z daleka od jakiejkolwiek bliskości, zaangażowania, czy związków. Jednego jest pewna — każdy mężczyzna prędzej, czy później zrani swoją kobietę. A ona jest skłonna do poświęcenia swojego życia miłosnego, aby nie pozwolić zadać sobie bólu.
"Pierwszy raz" czytałam z wypiekami na twarzy. Książka jak każda inna tej autorki jest przepełniona emocjami. Nie można jej odłożyć na bok, bo tak wiele się dzieje. Od razu poczułam więź z Leną, utożsamiam się z nią. Być może dzielę jej lęki. Nie widziałam tego, co ona, nie mam takich powodów jak ona, by trzymać się od mężczyzn z daleka, ale rozumiem ją w pełni. I cieszyłam się, gdy robiła krok naprzód, a serce biło mi szybciej, gdy Lena upadała w drodze do akceptacji faktu, że miłość i związki to nic złego, a nie każdy mężczyzna musi być jak jej ojciec.
W Kubie pokochałam jego determinację. Uwierzcie mi, na początku psuł wszystko, czego się dotknął, zaprzepaścił każdą szansę od losu na zbliżenie do Leny. A mimo to nie poddał się, walczył o jej serce jeszcze intensywniej. Nie ustawał, nie pozwolił jej się odtrącić, a Lena nie raz dawała mu się w kość. 
"Pierwszy raz" poruszył moje serce. 



13. "Luonto"
literatura młodzieżowa

— To historia o prawdziwym życiu - wyjaśnił.

— Pieprzyć życie! Po co o nim czytać, skoro ma się je na co dzień? Książka powinna dawać wytchnienie od cierpienia, nieść nadzieję, że pomimo przeszkód wszystko się dobrze skończy...

Cały czas mam problem z opowiadaniem o "Luonto". Co bym nie powiedziała, nie udaje mi się przekazać, jak ważna jest ta książka. Autorka porusza sprawy ekologii w taki sposób, że nie da się przejść obok tej historii obojętnie. Wiele uświadamia, porusza, a do tego fabuła zaskakuje. Nie brakuje tam tego, czego często szukamy w literaturze młodzieżowej — miłości, uczuć, przygód. Wszystko to sprawia, że o "Luonto" długo się myśli, nawet kilka miesięcy po przeczytaniu. O tej książce powinno być głośniej. Uważam, że to jest typowe "must read"!


14. "Zimowa miłość"
literatura obyczajowa i romans

Kolejna niedoceniana polska autorka. Dlaczego tak uważam? A kto z Was czytał chociaż jedną z książek Elżbiety Rodzeń? No właśnie. A jest to bardzo utalentowana pisarka.
"Zimową miłość" czytałam latem, chyba w lipcu, jeśli się nie mylę, dlatego uprzedzam, nie musicie czekać do grudnia, aby sięgnąć po tę książkę!
Ania i Michał byli nierozłączni na studiach. Ale to przeszłość. Od czasu, kiedy ona zniknęła bez słowa minęło już 16 lat. Dlaczego właśnie teraz los stawia ich na swojej drodze? Mimo że mieszkają w tym samym mieście, skrupulatnie próbowali się unikać i do tej pory to się udawało. Aż do teraz.
Jestem zafascynowana tą historią. Długo ją wspominałam i zdecydowanie zrobię sobie jej rereading, ale może tym razem bardziej zimową porą. :)



15. "Złe serce"
literatura obyczajowa i romans
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję  "Złego serca".

Muszę zaznaczyć, że to ostatni tom jest moim faworytem. Dwa wcześniejsze są okej, ale jednak to trzecia część całkowicie podbiła moje serce i czytałam tę książkę chyba największą ilość razy spośród wymienionych tytułów na tej liście. Liam to mój książkowy mąż. Cóż mogę więcej dodać? Takich książek się nie zapomina. Ile tam jest emocji! Leisa Raiven zdecydowanie umie budować napięcie! Czytałam z rumieńcami na policzkach...



16. "Prawo Mojżesza"

literatura obyczajowa i romans

To niezwykła historia o noworodku znalezionym w koszu na pranie w pralni. Mojżesza uratowano, jego matka narkomanka zmarła jakiś czas później. Jako nastolatek był spokojny, tajemniczy, wręcz mroczny. Sprawiał mnóstwo problemów.
Kiedy poznaje siedemnastoletnią Georgię wszystko się zmienia. Dziewczyna zbliża się do Mojżesza. Pomaga mu się otworzyć na świat. Pragnie przezwyciężyć jego mrok.
"Prawo Mojżesza" zachwyciło mnie swoją oryginalnością. Nie jest to książka jakich wiele. Pełno w niej bólu, trudnych tematów, niesprawiedliwości losu. Uwierzcie mi, ta historia niejednokrotnie Was zaskoczy. Jakby jej nie opisywać, nie da się oddać jej wyjątkowości. Po prostu trzeba ją przeczytać.


17. seria "Siedem Sióstr"
literatura obyczajowa i romans
Tom 1 - RECENZJA
Tom 2 - RECENZJA
Tom 3 - RECENZJA
Tom 4 - RECENZJA
Tom 5 - RECENZJA
Na dwa kolejne tomy wciąż czekam.

O tej serii mogę mówić godzinami. To zdecydowanie najlepszy cykl, jaki czytałam. Uwielbiam sposób, w jaki Lucinda Riley łączy przeszłość z teraźniejszością, miesza wątki historyczne z fikcją literacką i tworzy pełną uczuć, pasji i przygód powieść. W każdym z tomów wraz z inną siostrą podróżujemy do miejsca, z którego pochodzi. Brazylia, Hiszpania, Norwegia, Australia... Po cichu mam nadzieję, że akcja jednej z części będzie rozgrywać się w Polsce, ale pewnie są marne na to szanse. 
18. seria "Z popiołów"
literatura obyczajowa i romans
Tom 1 - RECENZJA
Tom 2 - RECENZJA
Tom 3 - RECENZJA
Tom 4 będzie miał swoją premierę prawdopodobnie w lipcu tego roku.

Martyna Senator to jedna z kilku polskich autorek, po których twórczość sięgam w ciemno. Stale staram się przypominać, że pisarka ma na swoim koncie też inne książki poza serią "Z popiołów", które również są warte przeczytania. Ale teraz skupimy się na wspomnianej serii, bo ja też jestem w niej zakochana.
Kraków, przystojni bohaterowie, świetne bohaterki i problemy młodych dorosłych. To idealne new adult. Czego chcieć więcej? Seria naszpikowana jest emocjonującymi momentami, do pierwszego tomu powstały nawet specjalne utwory. Wszystko jest dopracowane na ostatni guzik.
19. seria "Skaza"
literatura młodzieżowa
Kliknij TUTAJ, aby przeczytać moją recenzję.

Za złe decyzje naznacza się skroń.
Za kłamstwo — język.
Za kradzież społecznego mienia — prawą dłoń.
Za nielojalność wobec Trybunału  — pierś, nad sercem.
Za złamanie zasad społecznych — podeszwę prawej stopy.
20. seria "Lato koloru wiśni"
literatura współczesna

O tej serii truję Wam bez przerwy. Przysięgam, wszystkich zmuszam, aby przeczytali te dwie cudowne książki. Moja mama dobrała się do paczki, w której akurat była ta seria. Dostałam od niej wiadomość "jakie ty fajne książki czytasz". Jeśli nie wierzycie mi, zaufajcie mojej mamie. Ta dylogia to złoto i diamenty. Po raz kolejny mamy do czynienia ze schematem "hate-love", ale cóż poradzić, skoro takie historie wywołują we mnie najwięcej emocji. Dodatkowo jest tutaj potężna dawka sarkazmu i ironii. Dialogi doprowadzają czytelnika do łez, ale ze śmiechu.
Jak będziecie kupować, radzę od razu kupić dwa tomy. Pierwszy kończy się w takim momencie, że natychmiast zapragniecie mieć w swoich rączkach kontynuację losów Emely i Eliasa.


21. seria "Ostatnia spowiedź"
literatura obyczajowa i romans

Pamiętam, jak przypadkiem natknęłam się na tę serię w internecie. Od razu powiedziałam mamie, że chcę całą trylogię na urodziny. Musiałam policzyć, ale tak, było to w 2015 roku. Miałam wtedy 17 lat! Przecież to było wieki temu. W wakacje planuję zrobić rereading "Ostatniej spowiedzi". Kiedy przeczytałam ostatni tom, obiecałam sobie, że nie będę już go czytać do końca. Zakończenie zdecydowanie nie przypadło mi do gustu. I faktycznie, gdy wracałam do tej historii, czytałam tylko do połowy trzeciej części.
Spójrzcie na te okładki — nie mogę wyjść z zachwytu nad nimi, a przecież minęło już kilka dobrych lat. Szata graficzna jest naprawdę piękna. Ale, ale, ja tak wspominam, zachwycam się, ale wciąż nie zdradziłam, o czym jest ta seria!
"Ostatnia spowiedź" opowiada o miłości w świecie sławy. Ally poznaje na lotnisku naprawdę wyjątkowego mężczyznę. Spędzają ze sobą długie, ale jakże przyjemne godziny. Dziewczyna nie może przypuszczać, że siedzi obok najpopularniejszego rockmana w Europie. I nigdy nie miała się o tym dowiedzieć, przecież nie mieli się już nigdy więcej spotkać.
Mnie ta historia urzekła. Wzdychałam do Brada, zazdrościłam Ally. Przeżywałam ich losy całą sobą. I niejednokrotnie wracałam do tej serii. Długo nie wiedziałam, że autorka - Nina Reichter — to Polka! A "Ostatnia spowiedź" podobno jest inspirowana na "Tokio Hotel", chociaż ja w życiu bym się tego nie domyśliła!

Koniec!

Jestem pewna, że zapomniałam o wielu książkach. Pewnie za chwilę będę sobie pluła w brodę, że jak ja mogłam pominąć tak ważną dla mnie powieść! Cóż — to nie moja wina, że jest tak dużo znakomitych historii.

Ciekawi mnie, ile książek z tej listy czytaliście, jak wiele ich kojarzycie. A może są tu też i Wasi ulubieńcy?

"W kajdankach miłości" to pierwszy tom trylogii "Życiowi bohaterowie". Przyznaję szczerze, że byłam sceptycznie nastawiona do tej książki. Tytuł nie zachęca, okładka sugeruje, że będzie to erotyk, jakich wiele w księgarniach. W życiu nie pomyślałabym, że będzie to jedna z książek, które bardziej poruszą mnie w 2019 roku...

Kirsty Bromberg tym razem opowiada o losach policjanta oraz jego przyjaciółki z dzieciństwa. Grant przypadkiem wpada na Emmerson po kilkunastu latach od ich ostatniego spotkania, podczas którego Emmy powiedziała mu, że nienawidzi go i nie chce go nigdy widzieć. Ten przypadkowy moment wszystko zmienia, a Grant znowu chce uczestniczyć w życiu swojej dawnej przyjaciółki. Niestety, Emmy dobrze jest tak, jak jest, nie zamierza wybaczać Grantowi tego, jak nadużył jej zaufania.

On jest przystojnym policjantem. Wypełnia swoją służbę wzorowo. Zawsze marzył o pracy dla społeczeństwa. Angażuje się w każdą sprawę, być może podchodzi do swojej pracy nieco zbyt emocjonalnie, ale nie umie inaczej. Pragnie uratować każdego, ponieważ już raz zawiódł, nie udało mu się pomóc Emmerson. Nigdy sobie tego nie wybaczy.

Ona żyje tu i teraz. Dotychczas podróżowała z miejsca na miejsce, teraz postanowiła spróbować zapuścić korzenie. Pracuje na lotnisku, skacze ze spadochronem. Nie pozwala sobie na rozmyślanie, wie, że to źle się kończy. Jej podświadomość jednak pamięta i od spotkania z Grantem podsuwa jej każdej nocy wspomnienia w postaci koszmarów. Nigdy nie uwolni się od tego, co się wydarzyło. Jej silną, niezależną kobietą, ale trauma z dzieciństwa ją niszczy. Nigdy Grantowi tego nie wybaczy.

Grant nie ustaje w próbach zbliżenia się do Emmy, zależy mu, aby odzyskać jej zaufanie. Jego kompleks bohatera sprawia, że nie może się poddać, chce sprawdzić, czy jest wszystko u niej w porządku. Pragnie wiedzieć, jak przerażające wydarzenia z dzieciństwa wpłynęły na jej charakter.

Wyrośli, zmienili się, czy jest szansa, że nić porozumienia, która ich łączyła w latach dziecięcych i została brutalnie zerwana, może jeszcze się odbudować? Emmy pragnie wymazać ich wspólne wspomnienia ze swojej pamięci. Nie chce wracać do tego, co się wydarzyło. Skupia się na teraźniejszości i nie ma odwagi, aby rozprawić się z przeszłością i stawić czoła przyszłości.

Czy Emmy pozwoli Grantowi wrócić do swojego życia?

Jakaś część mnie pragnie jej udowodnić, że wszystkie te jej głupie zasady zostaną złamane.
Jedna.
Po.
Drugiej.
Dopóki nie zrozumie, że na wspólnej przeszłości też można zbudować wspólną przyszłość.

Byłam pewna, że "W kajdankach miłości" będzie erotykiem, w którym nie znajdę niczego poza seksem. Myliłam się. Autorka nadała tej historii głębi, opowiedziała piękną, ale i łamiącą serce historię, wykreowała bohaterów, których nie sposób nie lubić. Chemia między Emmerson a Grantem jest tak namacalna, że czyta się tę książkę z wypiekami na twarzy. Podobało mi się, że Bromberg nawiązała do zdarzeń, które jej samej się przydarzyły. To nadało jej książce wyrazistości i realności.

Bromberg pisze w taki sposób, że trudno oderwać się od lektury. Ponad 400 stron, a ja przeczytałam je w kilka godzin. Od razu poleciłam tę książkę przyjaciółce i zachęcam Was gorąco do sięgnięcia po "W kajdankach miłości". Nie dajcie się zmylić okładce, nie bądźcie jak ja — nie oceniajcie książki po okładce. Niestety, ostatnio większość powieści dla kobiet jest promowana wizerunkiem nagiej klatki piersiowej, a my od razu wysuwamy wniosek, że będzie to erotyk. A nie zawsze tak jest. Powiedzenie, że "W kajdankach miłości" reprezentuje jedynie literaturę erotyczną, byłoby spłyceniem historii Granta i Emmy. W tej książce aż buzuje od emocji, jest ona naszpikowana trudnymi wyznaniami, znajdziecie tam nieustającą walkę — Granta o Emmy oraz samej Emmy, która walczy, aby ponownie zaufać.

Już wiem, że najnowsza książka Bromberg będzie jedną z moich ulubionych. Z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy serii "Życiowi bohaterowie", mam nadzieję, że będą one równie dobre, jak "W kajdankach miłości". Jako ciekawostkę dodam, że drugi tom będzie opowiadał o bracie Granta, który jest strażakiem, a trzeci tom o kolejnym z braci Malone, trudniącym się w pogotowiu.

Zapowiada się ciekawie? Oj tak. Już wyczekuję tych premier, a "W kajdankach miłości" nagradzam czterema kostkami czekolady.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Editio Red.

"Nigdy cię nie opuszczę" opowiada o Francine Day - prawniczce, która właśnie otrzymuje kolejną sprawę. Tym razem ma zająć się rozwodem Martina Joya. Nie będzie to sprawa taka jak wcześniej. Francine rozważa ubieganie się o jedwabną togę i nie może pozwolić sobie na żadne skandale. Musi wymagać od siebie jeszcze większego profesjonalizmu niż zwykle.

Niestety - po pierwszym spotkaniu ze swoim klientem wie, że nie będzie to łatwe. Jest między nimi chemia, którą nawet ślepy by zauważył. Francine wie, jakie mogą być konsekwencje tego romansu, nie umie się jednak powstrzymać. Nigdy wcześniej nie czyła czegoś takiego. Ona i Martin czują wzajemne przyciąganie i nie potrafią trzymać się od siebie z daleka, więc ryzykują swoim dobrym imieniem i wynikiem rozprawy.

Ich sielanka szybko się kończy, bo żona Martina znika bez śladu, a wszystkie podejrzenia spadają na jego. Dodatkowo coraz więcej osób zauważa dziwne zachowanie Francine. Wszystko zaczyna się komplikować. Do tej pory wiodła spokojne, przewidywalne życie prawniczki. Teraz jej kochanek jest podejrzany o porwanie, ona jest szantażowana, a o jedwabnej todze może zapomnieć.

Czy Francine zaufała odpowiedniej osobie? Co stało się z Donną Joy? Czy Francine też grozi niebezpieczeństwo? Ale z kogo strony - kochanka czy kogoś innego?

Ja jestem kupiona tą książką. Autorka szybko wprowadziła mnie do prawniczego, zupełnie nieznanego mi świata. Od razu wciągnęłam się w fabułę, która nieustannie pędzi, nie zwalnia ani na chwilę. J.L. Butler sprawnie przerzucała moje podejrzenia na przeróżne osoby. Nie byłam w stanie odgadnąć, kto tak naprawdę jest czarnym charakterem w tej książce, a komu można zaufać.

Podobało mi się, że "Nigdy cię nie opuszczę" wywołało we mnie tyle emocji. Czułam się, jakbym sama była bohaterką tej historii, przeżywałam wszystkie wydarzenia całą sobą. To jest to, czego oczekuję od dobrego thrillera - stałego uczucia zagrożenia u czytelnika. I oczywiście nieprzewidywalnego zakończenia, którego tutaj otrzymaliśmy. Podobało mi się, że J.L. Butler jeszcze na ostatniej stronie miała dla mnie niespodziankę; w momencie, gdy sądziłam, że wiem, jak wszystko się skończy, znowu zostałam zbita z tropu. J.L Butler zdecydowanie zasłużyła na pochwały.

Jeśli macie ochotę na thriller z delikatną nutą romansu, sięgnijcie po tę książkę. Jest to elektryzująca mieszanka i gwarantuję, że szybko nie oderwiecie się od "Nigdy cię nie opuszczę".