Star i Cece są nierozłączne. Mimo że jest sześć sióstr, to ta dwójka zawsze trzymała się razem. Było to usprawiedliwiane tym, że dziewczynki dzieliło zaledwie kilka miesięcy, więc ich relacja była porównywana do relacji rodzeństwa bliźniaczego. Jednak dziewczynki stały się kobietami, a ich zależność zaczęła być postrzegana przez innych jako niezdrowa. Głównym powodem tego było ich odmienne usposobienie. Cece była głośna i zawsze decydowała za siebie i siostrę. Cichutka Star żyła w cieniu Cece i nie podejmowała własnych decyzji. W życiu jednak poświęciła już zbyt wiele dla ukochanej siostry.

Po śmierci ojca, Cece decyduje, że wraz z Star przeprowadzą się do drogiego mieszkania w Londynie, gdzie Cece ma zacząć studia, a Star kurs gotowania. Star, kochająca przyrodę, ciszę i spokój, jest przytłoczona zatłoczonym Londynem, a jedyną zieleń jaką widzi jest kilka roślin na jej balkonie.

Kiedy czyta list, który zostawił jej ojciec wraz ze wskazówkami dotyczącymi jej pochodzenia, boi się, ale jednocześnie wie, że musi wyjść z cienia siostry. Zaczyna walkę o własne życie.

Niejedna z nas mogłaby znaleźć w sobie coś ze Star - miłość do książek, szczegółowa wiedza o literaturze, zamiłowanie do natury, roślin oraz spokojne, ciche i ugodowe usposobienie. Wydaje się, że Star nie jest wystarczająco silna, aby móc decydować o sobie, a tym bardziej, aby odciąć się od siostry.

Główna bohaterka nie chciała stracić siostry, ale chciała odzyskać własne życie. Jak to zrobić, aby nie ucierpiała jej relacja z Cece?
Ponownie poznajemy losy Star oraz jej przodków, które przeplatają się w tej książce. Tym razem autorka przybliża nam postać króla Anglii, więc macie gwarancję, że będzie ciekawie.

Trzeci tom podobał mi się bardziej niż drugi, być może ze względu na opisy cudownej księgarni oraz wszechobecną w tej książce miłość do literatury. A jeśli mowa o miłości, nie oczekujcie po tej historii, że będzie miło i przyjemnie. Wręcz przeciwnie. Będzie trudna walka, wiele cierpienia i sporych wyzwań od losu, którym nie każdy podoła.

Moja miłość do serii Siedem Sióstr rozwija się z każdym następnym tomem. Uwierzcie mi, po tę serię warto sięgnąć.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Paweł nie szuka związków. Przygody na jedną noc, rzadziej kilka, zupełnie mu wystarczają. Po tym, jak wiele lat czuł coś do Leny, wybranki serca jego kumpla, odpuścił sobie jakiekolwiek głębsze relacje.

Teraz przybywa do rodzinnego miasta w celu nadzorowania budowy.

Sara wraca do domu na wakacje. Jej siostra ją wystawiła, więc ma za sobą męczącą podróż z ciężkimi walizkami. Na dworcu dzwoni do swojej przyjaciółki i prosi o pomoc. Ta wysyła swojego brata - Pawła, za którym Sara, grzecznie mówiąc, nie przepada. Kiedyś jej uczucia do niego były zupełnie inne - zauroczyła się starszym bratem przyjaciółki, ale to zmieniło się, gdy poznała o nim prawdę - Paweł to kobieciarz i zarozumiały dupek. Jednak potrzebowała pomocy, dlatego nie będzie narzekać.

Od pierwszego spojrzenia coś się między nimi dzieje. A nawet nie coś, a dużo. Dogryzają sobie, kłócą się, niemała pyskówka. Paweł nie rozumie, dlaczego Sara nie potrafi być choć przez chwilę miła. Uważa ją za wiedźmę - piękną, ale wiedźmę.

Była zbyt wyrywna i agresywna, żeby mógł jej pozwolić na wszystko. Uśmiechnął się w myślach. To była dziewczyna z ogniem, którą po prostu trzeba obłaskawić, ale nie tradycyjnymi sposobami, tylko podstępem.

Nienawidzą się. Ciskają w siebie ogniem. Ich relacja jest pełna żaru. Od nienawiści do miłości? W ich przypadku to niemożliwe, ale czy na pewno?

Po raz kolejny Agata Czykierda Grabowska stworzyła świetną historię. Podczas czytania miałam rozpalone policzki, a i niejednokrotnie czułam ucisk w klatce piersiowej. Czułam emocje bohaterów na własnej skórze. Autorka jak zawsze pisze w taki sposób, że nie sposób nie wczuć się całym sobą w tę opowieść. Przekomarzanie i droczenie się bohaterów zawsze uwielbiałam w książkach, a tu jest tego typu rozmów mnóstwo! W dodatku po możecie odnaleźć tu odrobinę słowiańskich klimatów. 

Czy warto sięgnąć? Oczywiście! Tak jak i przy pozostałych książkach Agaty Czykierdy-Grabowskiej, zakochałam się w głównych bohaterach. Uwierzcie mi, że ta autorka po prostu nie ma kiepskiej książki.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Ally przeżywała beztroskie chwile ze swoim ukochanym. Gdzieś na morzu, sami, połączeni przez wspólną pasję do żeglarstwa. Ich sielankę przerywa wieść o śmierci ojca Ally. Dziewczyna przybywa do domu, gdzie wraz z siostrami uczestniczy w symbolicznym pogrzebie oraz otrzymuje wskazówki dotyczące jej pochodzenia. Tak, jak i jej siostry została adoptowana a ojciec po śmierci pozostawił córkom możliwość poznania swoich biologicznych rodziców.

Ally jednak nie spieszy się, by rozpocząć poszukiwania własnych korzeni. Cieszy się towarzystwem ukochanego Theo i razem z nim przygotowuje się do kolejnych regat. Niestety, los bywa okrutny i po raz kolejny łamie Ally serce. Teraz, gdy dziewczyna nie ma nic do stracenia, nie ma gdzie się zatrzymać i czym zająć, postanawia wyruszyć do Norwegii, skąd ma pochodzić.

Skoro teraźniejszość mi się zablokowała, dobrze się cofnąć, aby móc ruszyć naprzód.

Po zachwytach nad pierwszym tomem serii Siedem Sióstr, przyszedł czas na drugą część. Ally jest drugą w kolejności siostrą, ma trzydzieści lat i jest swego rodzaju liderką wśród sióstr. Miłość do wód przyzwyczaiła ją do bycia twardą i nieco surową, jednak talent muzyczny wnosi do jej charakteru nieco delikatności, mimo że Ally od dawna nie grała na flecie.

Drugi tom rozpoczyna się od śmierci ojca sióstr i przypominam, że tak będzie zaczynał się każda kolejna część. Autorka ukazuje nam życie sióstr chwilę przed tą tragedią, ich reakcję na wieść o odejściu ojca oraz proces pogodzenia się z tą informacją. Przyznam, że to ciekawe rozwiązanie, jednak trudno czytało mi się drugi raz te samy rozmowy sióstr, mimo że autorka z myślą o czytelniku stara się ukazać inną perspektywę i podać te same słowa inaczej.

"Siostra Burzy" głównie rozgrywa się w Norwegii, a my mamy szansę poznać lepiej ten kraj nie tylko w teraźniejszości, ale i w przeszłości. Narracja Anny, przodkini Ally, opisuje XIX wiek, później kolejni narratorzy ukazują nam czasy wojny. To niesamowite, z jaką łatwością autorka łączy fakty historyczne z rzeczywistością stworzoną przez nią samą. Dużą rolę w książce odgrywa miłość do muzyki, a czytelnik aż chciałby usłyszeć utwory wykonywane przez głównych bohaterów.

Koniecznie przeczytajcie, bo drugiej takiej serii nie znam. Mam wrażenie, że o "Siedmiu siostrach" mówi się zbyt mało, a ta seria zasługuje na rozgłos.


Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Na prywatnym półwyspie usytuowany jest zamek Pa Salta. Mężczyzna adoptował sześć córek z różnych części świata i nadał im imiona Siedmiu Sióstr, jego ulubionej gromady gwiazd. Pierwszy tom serii "Siedem sióstr" skupia się na Mai, najstarszej z córek.

Książka rozpoczyna się śmiercią Pa Salta, która silnie wpływa na życie dziewcząt. Najsilniej odczuwa to Maja, która jako jedyna mieszkała obok ojca. Pa Salt zostawia każdej z córek list ze wskazówkami, skąd pochodzą, aby miały możliwość odszukania swoich korzeni, jeśli tylko tego zapragną. Maja waha się, jednak słowa ojca zapisane przed śmiercią sprawiają, że dziewczyna znajduje w sobie odwagę i wyrusza ze Szwajcarii do Brazylii, gdzie rozpoczyna poszukiwania swoich biologicznych rodziców.

Lucinda Riley zachwyca swoim stylem, pisze płynnie, a jej słowa czyta się z przyjemnością. Historia, którą stworzyła, chwyciła mnie za serce i już w połowie książki byłam pewna, że jest to coś niezwykłego, a przecież to dopiero pierwszy tom! W sierpniu na polskim rynku wydawniczym pojawi się czwarty tom, a autorka zapowiedziała, że cała seria będzie składała się z siedmiu części, jednak będziemy musieli na nie poczekać.

Wielką zaletą tej książki jest fakt, że autorka nie potraktowała postaci drugoplanowych po macoszemu. Każdy bohater tej powieści jest opisany na tyle szczegółowo, że czytelnik widzi wyraźnie nie tylko jego charakter, ale i motywacje do takiego, a nie innego zachowania, jego przemianę i czynniki, które wpłynęły na nią. Jednocześnie Lucinda Riley nie przedłuża i nie zanudza czytelników, przekazywana przez nią historia jest po prostu fascynująca, dokładnie przemyślana, ale i podana w przepiękny sposób.

Przypomnę, że seria będzie liczyć siedem tomów i autorka zapowiedziała już, że każdy tom rozpoczyna się od tego samego wydarzenia, w tym samym miejscu, opisuje jednak przygody innej siostry. 

Sama inspiracja konstelacją Siedmiu Sióstr, pomysł na postać tajemniczego Pa Salta, który adoptuje dziewczynki pochodzące z różnych części świata i nadaje im imiona gwiazd, może zachwycić. W tej książce znajdziemy również mnóstwo alegorycznych wersji mitów i legend, co nadaje historii niezwykły klimat.

Wspomnę tutaj, że patrząc na okładkę i tytuł oraz pierwsze rozdziały, odniosłam wrażenie, że jest to literatura fantastyczna, ale byłam w błędzie, co nie oznacza, że jestem rozczarowana.

Miłości nie ogranicza odległość ani żaden kontynent. Oczyma sięga gwiazd.

W pierwszym tomie przeplata się historia Mai odkrywającej swoje pochodzenie z opowieścią o jakże emocjonującym życiu jej prababki Izabeli, rozgrywającą się w latach dwudziestych XIX wieku w Brazylii oraz we Francji. Co ciekawe, ważnym elementem akcji jest budowa statuy Chrystusa Zbawiciela w Rio de Janeiro. Mamy okazję poznać tajemnice procesu powstawania jednej z najbardziej imponujących budowli na świecie.

Historia Mai zmusza do refleksji nad strachem, który powstrzymuje nas przed prawdziwym życiem. Ludzie, którzy wciąż żyją wyrzutami sumienia, tak naprawdę nie żyją, jedynie istnieją. Maja rozkwita na naszych oczach, ale czeka ją długa droga, by stać się kobietą odważną. Czytelnik ma zaszczyt obserwowania tego rozwoju, który być może wpłynie również na samego odbiorcę. Maja tak naprawdę wraca do świata żywych, zaczyna oddychać pełną piersią, po wielu latach zwykłej egzystencji.

"Siedem sióstr" zachwyciły mnie nie tylko romantyczną historią (a nawet romantycznymi historiami), ale i stylem pisania autorki, która jednym zdaniem potrafi sprawić, że motyle w moim brzuchu ożywają. W pierwszym tomie emocji nie brakowało, była też cenna lekcja oraz niezwykły klimat minionego wieku. Dołączając do tego sam pomysł na fabułę, mamy książkę, o której długo nie zapomnę. Jest to najlepsza powieść, jaką czytałam w tym roku, dlatego czym prędzej biorę się za kolejne tomy, a ponieważ w kolejnych częściach następne siostry będą odkrywać swoje korzenie, czeka nas podróż po całym świecie, ale i daleko w przeszłość. Czy może być coś piękniejszego? Koniecznie przeczytajcie tę serię, bo gdybym mogła, to nagrodziłabym pierwszy tom nie czterema kostkami czekolady, a całą tabliczką i to tej mojej ulubionej, o smaku OREO. Rozumiecie więc, że to wielka miłość. :)

Każdego roku w okresie Bożego Narodzenia Gaspard z niechęcią przybywa do Paryża. Zamyka się wynajętym mieszkaniu i pisze sztukę. Tej zimy po raz kolejny przyleciał do miasta miłości, jednak tym razem w wyniku pomyłki nie będzie sam - w jego apartamencie znajduje się Madeline.

Żadne z nich nie chce towarzystwa, ale jednocześnie nie zamierzają rezygnować z pobytu w przepięknym mieszkaniu słynnego malarza. Są skazani na siebie przez kilka najbliższych dni. Gaspard i Madeline poznają tragiczne losy Lorenza, dowiadują się, że przed śmiercią namalował trzy obrazy, które nigdy nie zostały odnalezione. Madeline, która pracowała w policji, rozpoczyna małe śledztwo, a Gaspard jej towarzyszy. Nikt nie wie, co przyniosą ich poszukiwania.

Fascynująca twórczość Lorenza wciągnęła ich oboje, znaleźli się pod jej przemożnym wpływem. Wszystko, co dotyczyło tego artysty - sens jego malarstwa czy tajemnice życia prywatnego - otoczone było w ich myślach przedziwną aurą irracjonalnej nadziei, że gdy wreszcie odkryją jego sekrety, staną się ich własnością. Nie przyznawali się do tego, oboje jednak wierzyli nierozsądnie, że tajemnice malarza pozwolą im dotrzeć do jakiejś głęboko ukrytej prawdy - szukając obrazów Lorenza, szukali bowiem również siebie.

Madeline wraca do gry - dostaje od losu szansę, by po tropach dojść do rozwiązania zagadki, której nie odkryli najlepsi policjanci. Gaspard, zamiast pisać zamknięty w czterech ścianach, otwiera się na świat i z zaangażowaniem godnym detektywa śledczego, poszukuje obrazów Lorenza.

"Apartament w Paryżu" to moje drugie spotkanie z twórczością Guillaume Musso. Znany na całym świecie francuski pisarz słynie z zakończeń książek, których nikt nie może przewidzieć. I taki też jest finał jego najnowszej powieści - nie ma sposobu, aby ktokolwiek się domyślił, jak Musso zakończy akcję. Muszę jednak wspomnieć, że dla mnie wydarzenia kończące "Apartament w Paryżu" są nieco nierealne. Nie sądzę, aby w rzeczywistości taka akcja mogła mieć miejsce i nikt nie zwróciłby na to uwagi. Chętnie podyskutowałabym z Wami na ten temat, ale teraz za dużo mogłabym Wam zdradzić.

Wydarzenia rozgrywają się zaledwie kilka dni, a dzieje się dużo. Śledztwo jest na tyle wciągające, że trudno przerwać czytanie. Poszukiwania zaginionych dzieł Lorenza sprawia, że bohaterowie przechodzą wewnętrzną przemianę, stają się bardziej dojrzali i znajdują w sobie odwagę, by podjąć śmiałe decyzje.

Co prawda Paryż nie jest ukazany tutaj jako piękne i urokliwe miasto, a wręcz przeciwnie. Szare, brudne i przygnębiające. Jednakże Musso stworzył niezwykle artystyczny klimat. Opisy miejsc zachwycają, chociażby pracowni malarskiej. Autor wspomina wielokrotnie o obrazach, a czytelnik aż chce je zobaczyć na własne oczy.

"Apartament w Paryżu" może mnie nie zachwycił na tyle, abym dała cztery kostki czekolady, ale jednak spędziłam z tą książką kilka miłych godzin. Musso oczarował mnie klimatem książki, a zakończenie zdecydowanie zaskoczyło. Niestety było kilka momentów, gdy akcja mi się dłużyła. Nie wiem, jak wypada ta książka na tle pozostałych powieści Musso, mogę porównać ją jedynie do "Dziewczyny z Brooklynu", którą czytałam zimą i wydaje mi się, że najnowsze dzieło Musso wypada trochę słabiej.
Premiera "Apartamentu w Paryżu" już 1 sierpnia.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Albatros.