września 2022 - Książki Dobre Jak Czekolada

"Magia pocałunku" to siódmy tom serii "Bridgertonowie", która zyskała ogromny rozgłos dzięki serialowi na Netflixie.

Każdy tom opowiada o innym z rodzeństwa Bridgetonów, więc teoretycznie można czytać je oddzielnie, jednak to naraża na spoilery treści poprzednich części.

Tom 1 - "Mój książę" - Daphne
Tom 2 - "Ktoś mnie pokochał" - Anthony
Tom 3 - "Propozycja dżentelmena" - Benedict
Tom 4 - "Miłosne tajemnice" - Colin
Tom 5 - "Oświadczyny" - Eloise
Tom 6 - "Grzesznik nawrócony" - Francesca
Tom 7 - "Magia pocałunku" - Hiacynta
Tom 8 - "Ślubny skandal" - Gregory

Hiacynta to chyba najbardziej charakterna spośród rodzeństwa Bridgertonów. Wtorki spędza w towarzystwie lady Danbury, której czyta powieści romantyczne. Wspomniana lady jest znana z ciętego języka, który również udziela się Hiacyncie. We dwie są wprost nie do zniesienia, a to oznacza, że automatycznie stają się moimi ulubienicami. 😂

Lady Danbury postanawia zeswatać Hiacyntę ze swoim wnukiem — Garethem. Mężczyzna jest inteligentny i przystojny, co zdarza się rzadko, jednak Hiacynta zdaje sobie sprawę również z tego, że Gareth nie przebiera w kobietach. Ale Hiacynta ma asa w rękawie — może poszczycić się znajomością języka włoskiego, a to bardzo pomocna cecha dla Garetha. Mężczyzna chce przetłumaczyć pamiętnik swojej drugiej babci i odkryć rodzinne sekrety.

A to, że będzie musiał spędzić wolny czas w towarzystwie bezkompromisowej Hiacynty, wydaje mu się niezwykle interesującym dodatkiem.

Jejku, jaka to była przyjemna lektura! Hiacynta ma taki charakter, że od razu ją pokochałam. A Gareth? Ta dwójka razem sprawiała, że nie mogłam oderwać się od książki. Ich przekomarzanie się mnie zauroczyło. To zdecydowanie jedna z moich ulubionych części tej serii 🤎

Co prawda to również była instant love, co nie jest czymś zaskakującym u Julii Quinn, ale na szczęście nie pojawiły się żadne absurdalne sceny, które napotykałam w poprzednich tomach.

Niezwykła chemia, słowne pojedynki, barwne postacie oraz tajemnica do odkrycia — czego chcieć więcej? Gorąco polecam Wam tę część serii Bridgertonowie.

Poniżej sprawdzisz, gdzie w najlepszej cenie kupisz "Magię pocałunku".

1 komentarze

Niegrzeczny prezes Weronika Jaczewska recenzja

❗ Uwaga, recenzja może zawierać spoilery.

"Niegrzeczny prezes" to połączenie wszystkich utartych schematów i typowych tekstów, które znajdziecie w słabych powieściach. Ta mieszanka sprawia, że chciałam rzucać książką. Schemat na schemacie. Płytkie teksty. Żadnych niespodzianek. Akcja tak przewidywalna, że ma się wrażenie, że już się to czytało. I owszem, bo to już było.

Gdybyśmy stworzyli listę oklepanych wydarzeń i wypowiedzi z literatury, jestem przekonana, że znaleźlibyście je wszystkie w "Niegrzecznym prezesie":

✔️ wpadniecie na prezesa (nie zdając sobie sprawy, że to prezes),

✔️ wylanie kawy,

✔️ ukrywanie się przed firmą,

✔️ zmiany zdania o 180 stopni,

✔️ "Nie uciekałem od ciebie...",

✔️ "Nie jestem romantykiem, ale będę nim dla ciebie",

✔️ "- To było...

- Wiem."

Tak, jest mnóstwo książek, których akcja rozpoczyna się od rozlania kawy. Ale w dobrej powieści na tym skończą się oklepane schematy i autor pokazuje swoją historię, udowadnia swoją oryginalność. Opowiada coś swojego. W "Niegrzecznym prezesie" nie ma nic nowego. Wszystko już gdzieś kiedyś było. To zlepek scen z innych powieści, a nie coś nowego.

A przecież nawet literaturę erotyczną można napisać kreatywnie i zaskoczyć czytelnika. Nie trzeba powielać tych samych oklepanych tekstów i scen, które już mogą się wręcz znudzić czytelnikowi, bo czytają o nich po raz kolejny.

Ale to nie koniec — zachowanie bohaterów wręcz męczy czytelnika. Jest między nimi idealnie, a chwilę później kłócą się o to samo, co kilka dni wcześniej, rozstają się (tym razem już definitywnie i ostatecznie jak w "Milionerach"), po to, aby za chwilę do siebie wrócić i powtórzyć cały cykl. Trochę przypominało mi to "After".

Pojawił się też tutaj brak konsekwencji. Główny bohater najpierw twierdzi, że o jego prawdziwej historii nie wie nikt, potem, że wie tylko kilka bliskich osób, a następnie, że tylko jego najbliższy przyjaciel. Żałuję, że nie zapisałam sobie numerów stron, na których pojawiały się te sprzeczne informacje.

Na dodatek pojawiło się kilka błędów, które nie zostały wyłapane w redakcji — głównie wypowiedzi, niezaczynające się od nowego wersu, przez co trudno się czytało dialogi.

Może się czepiam. I pewnie tak jest. Ale dla mnie czytanie "Niegrzecznego prezesa" nie było rozrywką. Często sięgam po niegrzeczne książki, ale cenię sobie oryginalność, której tutaj zdecydowanie zabrakło.

Nie lubię pisać negatywnych opinii. Rzadko mi się to zdarza, bo potrafię wybrać książki, które są w moim stylu. Ale czasami ta metoda zawodzi. I tak było tym razem. ☹️

Poniżej sprawdzisz, gdzie w najlepszej cenie kupisz recenzowaną książkę.

1 komentarze

Bookstagram

Patronat

Czekoladowa Skala

Wybierz coś dla siebie

Najpopularniejsze

Archiwum